Appie is gelukkig na vlucht uit Syrië

Dinsdag 20 februari 2018

Voetbal zorgt voor glimlach

,,Ik heb gewonnen van Baarn. Het was een leuke wedstrijd en het leukste van alles was dat ik twee doelpunten heb gescoord!” De achtjarige Abdullah Almustafa steekt trots twee vingers omhoog. Hij voetbalt een jaar bij SO Soest en zijn doelpunten maakt hij in dienst van de JO8-3. Het lijkt zo vanzelfsprekend. Genieten in de februarizon van een potje voetbal, twee doelpunten scoren en na afloop je tanden zetten in de inhoud van een zakje snoep.

Voor Abdullah, (,,ik word Appie genoemd”) zag het leven er voor een jaar geleden heel anders uit. Hij vluchtte met zijn moeder en zijn vijfjarig broertje Mustafa naar Nederland. Zijn vader was hen drie jaar geleden al voorgegaan, weg van het levensgevaarlijke oorlogsgeweld in Syrië.

Tolk

De vader van Appie had een goede baan in Syrië. ,,Ik werkte als verkoopmedewerker in de make-up voordat ik drie jaar geleden vluchtte” vertelt de 33-jarige Almustafa in gebrekkig Nederlands. De Nederlandse taal vindt hij moeilijk. Zijn zoontje is een perfecte tolk. Hij vindt de complimenten over zijn taalvaardigheid leuk. Dat hij zo goed Nederlands spreekt is volgens hem te danken aan zijn goede juf Anita. De Egelantier in de wijk Smitsveen ligt op een steenworp van zijn huis. Appie geniet als hij praat over school. Hij verbaast zich over de grootte van Nederland. ,,Toen wij naar Nederland gingen zeiden ze dat dit een heel klein land is, maar ik vind het hier erg groot. Het leukste aan Nederland vind ik voetbal. Trucjes doen.”

Aardige mensen

Almustafa vluchtte omdat het leven te gevaarlijk werd in Syrië. De reis naar Nederland was geen gemakkelijke. Via de boot, de trein en lopend werden er duizenden kilometers afgelegd. Als vluchteling maakte Almustafa kennis met ,,aardige mensen” in Servië en ondervond hij racisme in Hongarije. De reis voerde hem onder meer langs Libanon, Turkije, Griekenland en Macedonië. In Soest vond hij onderdak. Marijke Bax van De Open Hof hielp Almustafa en later zijn overgekomen gezin om te aarden in Nederland.

De Syriër mist zijn thuisland niet. ,,Ik mis alleen mijn vader. Hij is omgekomen in de oorlog. Mijn moeder en zus zitten veilig in Damascus, met hen heb ik via WhatsApp contact. Ons huis en alles wat we verder aan bezittingen in Syrië hadden is weg. Verwoest door de oorlog.”

Voetbal

Voetbal is een prachtig tijdverdrijf voor Appie en zijn vader. Marijke Bax nam contact op met Antoinette van Eeten, wedstrijdsecretaris voor de welpen, leeuwen en de JO8 van SO Soest en vertelde dat Appie graag wilde voetballen. Natuurlijk was er plek voor hem in de onderbouw van de vereniging. In de JO8-3 van leider Rens Smit was er plaats voor de voetballiefhebber. Daar werd hij prima opgevangen. 

Appie kende het Nederlandse voetbal al via de Syrische televisie. ,,Wij zagen Ajax voetballen en ik wil ook zo goed voetballen. Later wil ik bij Ajax of bij FC Utrecht voetballen en als ik echt goed ben wil ik ook in het Nederlands Elftal spelen.”

Gelukkig

Zijn voetbaltrucjes leert Appie van Neymar, via YouTube kijkt de jonge voetballer naar de bewegingen van de Braziliaan in Franse dienst. De droom is om ooit het rood-wit van Ajax te dragen, dan wil hij in de spits spelen met rugnummer 10 op zijn shirt. Maar voorlopig scoort Appie voor SO Soest en traint hij op maandag en woensdag. In de verte ziet hij een schoolgenoot lopen. Die herkenbaarheid bevalt hem ,,Dan zwaai ik…!” In april doet Appie mee met het voetbalkamp en waarschijnlijk scoort hij tot die tijd nog een aantal doelpunten. Appie is gelukkig…

Appie liet weten dat hij ook een penalty heeft gescoord. Die treffer is te zien via deze knop

Tekst: Peter Beijer

Delen op sociale media

FacebookTweetLinkedInPinterestE-mail