Valleivogels JO11-1 - SO Soest JO11-2, 3-7 (1-2)

Woensdag 11 april 2018

Scherpenzeel 7 april 2018, voor de wedstrijd tegen Valleivogels reisden we per auto af naar Scherpenzeel. In de middag zou daar een derby gespeeld worden tegen vv Scherpenzeel, de roden tegen de blauwen. Het feest was duidelijk al begonnen want de sfeer zat er goed in bij aankomst. Toen we in ons blauwe tenue het veld op kwamen werd meteen duidelijk dat ze bij Valleivogels niet veel ophadden met de Blauwen, overigens alleen in sportief opzicht want de ontvangst was verder allerhartelijkst.

De wedstrijd zou worden gespeeld op veld 3, een grasveld waar we al snel zagen dat de bal niet lekker kon rollen en we zouden spelen met een rode derbystar. Nou hebben we met beiden niet erg goede ervaringen, dus we stonden spreekwoordelijk al met 1-0 achter.

Met de blessures in het team hadden we geen wissels en we vonden Ivar van JO11-3 bereid om mee te helpen. Die had in alle vroegte al een spannende wedstrijd gespeeld, maar dat was niet te merken, hij hielp ons heel goed vandaag.

Misschien worden onze jongens groter of lopen ze harder, maar het veld leek in de eerste minuten kleiner dan normaal. Om de haverklap liepen onze aanvallers zich vast op de achterlijn van de tegenstander.

Het strijdplan van de tegenstander was vrijwel meteen duidelijk want er bleven 5 jongens heel dicht bij elkaar in het gebied bij de keeper en 1 ging voorbij Luciano staan. Oke, dan weet je tenminste waar je aan toen bent. Hoe we dat mijnenveld van verdedigers moesten doorkomen hadden we niet zo snel in de gaten. Hidde en Quincy zochten een plek in het midden en kwamen zo telkens de verdedigers tegen die elkaar bovendien prima hielpen zodat we er maar moeizaam doorheen kwamen en eigenlijk steeds vastliepen.

Dat was duidelijk niet de oplossing want hoewel we de bal makkelijk rond konden spelen en ontzettend veel ruimte en tijd kregen liepen we telkens in de laatste fase vast op de verdedigers van Valleivogels. Zo hield de tegenstander de poort dicht en wij konden de sleutel maar niet vinden. We speelden goed maar in de zone van de waarheid was de tegenstander ons te slim af. Kay had het door en maakte het veld goed breed. Daardoor ontstond er wat ruimte om te spelen. Alle ballen gingen dus via Kay. Ivar had in de wissel wat instructies opgevangen en toen hij er in kwam maakte hij het ook wat breder zodat er nu meer kansen kwamen.

Langzaam maar zeker kregen de anderen het ook in de gaten en kwam de opbouw in de laatste fase (bij het doel van de tegenstander) ook beter tot zijn recht. In combinatie met de op de trainingen geoefende cool blue kreeg de tegenstander het echt moeilijk met ons aanvalsspel en konden de doelpunten niet langer uitblijven.

Luciano, Hakan en Niels hielden intussen de aanvallen van Valleivogels redelijk gemakkelijk tegen. Er waren een aantal mooie momenten te zien bij de wedstrijd waaronder de dribbel van Hakan. Quincy en Hidde waren omringd door verdedigers en het was dus behoorlijk druk voor het doel. Hakan deed het op eigen kracht, hij had de ruimte gezien die Quincy openliet, hij stoomde op de flank naar voren, kapte twee spelers uit en schoot koelbloedig in de verre hoek.

Ook de goal van Quincy was mooi maar vooral de assist van Niels was erg goed. Niels had vandaag sowieso een groot aandeel in de overwinning met 3 assists en hard werken in de verdediging. Maar iedereen speelde een goede wedstrijd vandaag. Uiteraard kan het altijd beter en wat betreft vechtlust kunnen we nog wel wat stappen maken, een solide wedstrijd leverde een dito resultaat op. En we hebben wel iets overwonnen, tegenslagen werden goed verwerkt zodat we nooit echt in de problemen kwamen, klasse jongens. Eindstand 3-7