sv Diemen 2 - so Soest 3 1-1

Maandag 05 november 2018

Juffrouw Lucia vraagt aan de kinderen van de vijfde klas: ' Hoe lang kan een mens leven zonder te slapen?" Liesje op de eerste rij van de klas zegt: " 24 uur". "Goed", zegt de juffrouw. Robbie op de tweede rij zegt: " 48 uur" . Zou ook kunnen zegt de juffrouw. "En wat denk jij?" zegt de juffrouw tegen Jantje die aan het dromen is. " Ik denk" zegt Jantje " drie weken min een kwartier" . " Nou ja" zegt de juffrouw, " daar zal je Jantje weer hebben, hoe kom je daar dan bij?". " Luister juffrouw", zegt Jantje, "je kunt zeggen wat je wil, maar ik heb mijn vader gisterenavond tegen mijn moeder horen zeggen:" we gaan vandaag een kwartier vroeger slapen, want het is al drie weken geleden......"

Was deze flauwe mop dan het allerleukste van afgelopen zondag? Nee natuurlijk niet! Dat was het trainertje van de tegenstander. Heerlijk om te zien hoe zo een ogenschijnlijk volwassen man zichzelf ontzettend serieus staat te nemen tegenover een tweede elftal dat niet zo heel goed kan voetballen. Kan hij niks aan doen, kunnen die jongens niks aan doen, talent heb je of heb je niet. Het trainertje stond als een heuse volksmenner te schreeuwen langs de lijn zonder dat het ook maar enig effect had. Zelfs toen zijn ploegje op een 1-0 voorsprong kwam ( terecht, Soest 3 had het eerste half uur niet zoveel zin en werd daarvoor afgestraft) bulderde de beste man zichzelf een burn-out. Na het doelpunt viel het kwartje bij Soest 3. In plaats van geduldig afwachten, gingen we onder leiding van Eloy vooruit dekken ( althans, een groot aantal spelers dan). Dit resulteerde direct in kansen, waarbij we de halsslagader van het tegenpartijtrainertje verder op zagen zwellen. Het werd direct duidelijk dat deze ploeg onder druk niet zo veel kon en het begon kansen te druppelen. Een paar goede schoten werden heldhaftig gepareerd door het keepertje van 1.60m.

In de rust werd duidelijk dat we hier wel gingen winnen. Gas geven, vooruit staan en de boel onder druk zetten werd het plan. Dit lukt uitstekend na rust en in plaats van dat het kansen druppelde, begon het te stortregenen. Zeker vijf keer stonden we alleen voor de keeper, echter de bal wilde er niet in. Dat kwam deels door het uitstekend presterende keepertje maar ook doordat we dergelijke kansen gewoon moeten benutten. Toch scoorden we! Het was Eloy, met afstand de beste op het veld, die de bal onderschepte en met zijn linker de bal in de verre hoek knalde. Schitterende goal, dik verdiend en het sein om alles op alles te zetten voor de winst. Helaas mocht het niet zo zijn. Heel soms heb je van die dagen dat alles tegen zit, dit was er zo een. Zelfs een penalty was niet aan ons besteed om de winst over de streep te trekken. Dan is het zo als het is! Puntje. Doen we ons zelf te kort te mee. Na de wedstrijd dronken we rustig een ijskoud pilsje om vrolijk het achterlijke relaas van het gekke trainertje aan te horen aan de andere kant van de gang. Het man of the match bord was duidelijk voor Eloy, echter een foto deed geen recht aan het resultaat. Vermeldenswaardig is wel dat er op een gegeven moment geroepen werd: " Eloy wint toch alle kopduels op het middenveld". Hoeven we het ook niet meer over zijn lengte te hebben vanaf nu; puike wedstrijd.

Morgen Quick. Komt goed!