Onbelangrijke doelpunten met een gouden randje

Dinsdag 06 november 2018

Wia fgelopen zondagochtend op veld 4 had staan kijken kon zijn ogen niet geloven. Het 3e elftal speelde tegen AFC Quick 2, een heuse burenruzie, maar niet op het kunstgras. Er zijn allerlei excuses aan te halen om toch op kunstgras te moeten spelen, maar dat doen wij niet. Veld 4, prima veldje voor een derby. Met 10 hele fitte mensen, 1 kwartwissel, een barman en Jeroen Dolstra werd de wedstrijd aangevangen. Een tegenstander waar op voorhand al over was gezegd dat ze niet zo heel goed waren, behalve dan die ene spits. Die had wel indruk gemaakt in een eerdere wedstrijd. Nou bleek al snel dat die er niet was, dus dit moest appeltje eitje worden. Ik kan u zeggen, vanaf de zijkant was dit ook zo. Het derde combineerde naar hartelust en de enige keer dat Pieter in actie moest komen was toen hij onder schot werd genomen door een sluipschutter. Afijn, ingrediënten genoeg voor lekker veel doelpunten. En die kwamen er ook. Met name Nico had er zin in, hij wilde van die hatelijke -1 af. Toch was het niet Nico maar Youri die het bal opende. Een goede actie van Jeroen Dolstra werd op warde geschat en de 1-0 was een feit. Hierna kort, heel kort, wat druk vanaf de Amersfoortse zijde, maar Paul zorgde er hoogstpersoonlijk met vliegende tackels en schepijs voor dat er geen tegendoelpunt viel. Dat Nico binnen enkele minuten de stand naar 3-0 tilde was voor hem fijn, Voor het derde nog fijner, wedstrijdje beslist. Hoe anders dacht de leidsman daar over, die besloot in al zijn willekeur maar eens een penalty uit te delen voor hands, een duwtje of gewoon gemeen in de weg lopen. Zo moest Pieter helaas vissen, iets waar men in de selectie met gefronste wenkbrauwen naar keek. Hij is immers stand in van de eerste keeper, en als je al geen strafschoppen stopt...

In de rust werd Jeroen gevraagd nog 15 minuten te spelen, geen enkel probleem voor deze fitte man. Dat hij die fitheid vlak na rust toonde was gewoonweg lekker. Hij besliste de wedstrijd door de 4-1 tegen de touwen te schieten. Een snelle wissel en dito reis naar Waterwijk was het gevolg. Dat het niveau daar hoger lag deed het derde niks, wedstrijdje in the pocket. Tenminste, dat denk je dan. Hoe anders was de situatie rond minuut 70. Het derde leek de weg volledig kwijt toen ook Youri uitviel en vervangen werd door Kevin. De barman en hij hadden het lastig gezamelijk op het middenveld en ook achterin kwam er een licht ademtekort. Dat de snelle Amersfoorters hier dan ook twee keer van konden profiteren was eigenlijk niet zo vreemd. De manier waarop de doelpunten vielen waren reden voor twijfel, maar het is altijd fijn als dan HELE GROTE spelers opstaan. In minuut 75 werd Gerdo diep gestuurd, de afstand die hij moest afleggen leek op de afstand van veld 4 naar de kantine, maar na één stuit en één ferme voetbeweging vloog de bal als een raket omhoog. De bal ging naast hoog ook ver en met een kleine, maar precieze, stuit vlak voor de lijn vloog de bal in het doel. Opluchting bij Soest, klappende mensen overal en met name opluchting bij het derde. Dat Gerdo los was bleek in de minuten daarna want er moest aan het doelgemiddelde gewerkt worden. Hij prikte er nog twee in en zorgde persoonlijk voor de 7-3 uitslag. Niks aan het handje, drie lekkere puntjes en allemaal een weekje rust. Lekker niet trainen, beetje voetbal kijken en jezelf sparen voor zondag, als Kampong 3 op bezoek komt. Het technisch hart zorgt hoogstpersoonlijk voor mooie shirtjes en een kunstgrasveldje.

Voor nu, tot ziens en tot zondag.