Nieuwjaarwedstrijd 2020 door de ogen van Leo

Vrijdag 03 januari 2020

Teleurstellend…

Met ‘teleurstellend’ wordt niet de uitslag of de wedstrijd bedoeld maar wel de overdreven en uitdagende tevredenheid  en vreugde bij het trainersteam.

Eindelijk won dit team eens van haar bestuurders maar over de manier waarop het trainersteam was samengesteld en onder welke omstandigheden de wedstrijd gespeeld moest worden roept wel enig vragen op.

Het begon al met de scheidsrechterlijke leiding.  Doorgaans komt er een téam, zoals bijvoorbeeld het alom bekende ‘team Kuipers’. Deze man komt met twee grensrechters, een vierde man en een mannetje in Zeist. Paul Smit kwam echter moederziel alleen het veld op, onwetend welke belangen er allemaal speelden. Over de 1-0 zal niemand zeuren, maar de 2-0  was geen knietje of teentje buitenspel maar zo ongeveer een van de loopafstanden bij de Sylvester-cross.

Na een messcherpe counter van het bestuur ging de bal over de uitgelopen keeper over de doellijn. Thijs Janmaat dacht zijn blunder van twee jaar geleden (eigen-doelpunt) goed te kunnen maken en werd daarbij geholpen door de eendere genoemde afwezigheid van assistenten. Hierdoor was het geen 1-1 maar 2-0.

Op het gebied van mazzel en beslissingen zat het bestuursteam aan de verkeerde kant van de lijn. Een uitval met potentie werd onderbroken omdat onze scheids de bal in zijn gezicht kreeg. Zeer pijnlijk en pure klasse dat hij doorging met de wedstrijd maar het onderbreken van de uitval voorkwam wel een verdiende voorsprong. Dat het toch nog drie–nul werd heeft te maken met de samenstelling van de teams.

Het trainersteam, met een eerste elftalspeler, trainers met UEFA B-diploma op zak, spelers uit de JO 19-1 enz. kwam uit op een gemiddelde leeftijd van 23,8 jaar. Bij het bestuur stond (de man of the match) een keeper die de Batavieren nog bij Lobith ons land zag binnenkomen. De achterhoede met Wilfred Janmaat en René Kaats moesten de aankomende stormloop van de jonge gasten beteugelen, iets wat ze met verve deden maar op een gegeven moment gaan leeftijd en gewicht toch hun tol eisen.

Op het middenveld was een vader gestationeerd die zijn zoon moest proberen af te stoppen. Laten we, heel eufemistisch, zeggen dat hij wel eens beter heeft gespeeld.  Links-half stond onze voorzitter, ik zeg niets, maar zijn positie binnen het bestuur moet van invloed zijn geweest op zijn verkregen speeltijd.

In de voorhoede stonden in aanvang de gebroeders Vlaswinkel, één van de twee stond in de vorige eeuw bekend om zijn snoeiharde schot. Tijd heelt alle wonden, maar is blijkbaar ook inboetend op fysieke kracht.

Al met al moet het bestuursteam ook kritisch naar zichzelf kijken. Achteraf, maar dat is makkelijk, ik weet ‘t, had het effect van het leeftijdsverschil een grotere invloed op de wedstrijd dan gedacht. Het trainersteam heeft daar op een effectieve, maar weinig eervolle manier, misbruik van gemaakt.

Bij een volgende nieuwjaarwedstrdijd gaat het bestuur ook wild inkopen, maar gaat dan niet na afloop ‘we are the champions’ zingen zoals afgelopen woensdag wel gebeurde, .. een beetje jammer.

Leo Rauch

Delen op sociale media

FacebookTweetLinkedInPinterestE-mail