Martin Loos, onopvallende super-trainer van drie teams

Maandag 13 juli 2020

Mag ik ‘m aan u voorstellen?

Iedere keer wanneer ik een vrijwilliger, trainer of wat dan ook, aan u als lezer wil voorstellen kom ik er achter wat voor een bijzondere mensen onze club heeft en draaiende houdt. Een aantal komt in de picture, maar het grootste aantal doet het haast anoniem.

Martin Loos is er één van, leest u zijn verhaal, hij stelt zich voor én heeft een boodschap, voor iedereen bij SO Soest.

Bedankt Martin,

Namens de Jeugdcommissie
Leo Rauch

Ik ben Martin Loos, 61 jaar en woonachtig in Soest

Ik ben 37 jaar beroeps militair geweest en op 31-12-2017 met Functioneel Leeftijdsontslag gegaan. Zeg maar de VUT. Op dit moment werk ik nog steeds 20 uur per week bij Defensie maar nu als burger.

Bij de vereniging ben ik betrokken geraakt door mijn zoon Martijn, die al heel wat jaartjes met veel plezier bij SO Soest voetbalt. Een aantal jaar geleden ben ik zijn team gaan trainen samen met Daan van de Nieuwenhuizen.

Zo kwam het verzoek een paar jaar geleden of ik nog een team wilde trainen en twee jaar geleden, u raadt het al kwam er nog een derde team bij. De enige restrictie die ik gesteld heb is dat ik maar twee avonden op het veld wil staan, dus voor de planning van SO Soest de drie teams na elkaar plannen.

Komend seizoen zijn het teams uit de leeftijdscategorie JO-16, JO-17 en JO-19.

Ik doe het met veel plezier en zie het als een uitdaging om de jongens het belang van een team bij te brengen, voetbal is per slot van rekening een teamsport. Een team is namelijk net als een ketting, een ketting is zo sterk als zijn zwakste schakel. Wil het team dus sterker worden zullen ze het met hun allen moeten doen. Als ze het maximale uit zichzelf halen voor het team komen ze er achter dat ze hun eigen grenzen kunnen verleggen, ze zijn tot meer instaat als dat ze zelf ooit dachten.

Het is mooi om te zien als ze toch dat stapje meer doen, die sprint harder en langer kunnen volhouden, omdat ze het voor het team en hun teamgenoten doen.

Een ander probleem was/is COVID 19 die in februari Nederland binnen sloop. Geen competitie, geen trainen, geen school, Nederland kwam tot stilstand. Het hele corona debacle was voor de spelers een grote domper en het seizoen ging uit als een nachtkaars, terwijl sommige teams er erg goed voor stonden.

Met JO17-3 bijvoorbeeld stonden we in de kwartfinale van de KNVB Beker en er had nog meer in gezeten. Maar ja dat zullen we nooit weten omdat in Nederland alle competities gestopt zijn.

Gelukkig konden we begin mei weer beginnen met trainen wel met de 1,5M restrictie, het was wennen en in de heetst van de strijd werd de 1,5M wel eens vergeten, maar toch probeerde iedereen op die 1,5M te blijven. Ook trainingsvormen moesten bedacht worden en dat vergde veel creativiteit van zowel de trainer als de spelers.

Toen kwam 1 juli, er mocht weer gewoon gespeeld worden tot 18 jaar geen 1,5M maar wel nog bij de volwassenen.

Wat mij opgevallen is de afgelopen maanden, is dat de opkomst op de trainingen na de intelligente lockdown super geweest is. Het was duidelijk dat de jongens weer zin hadden in normale dingen en blij waren dat ze weer op het veld konden staan.

Laten we hopen dat het enthousiasme voor de trainingen na de zomervakantie niet verminderd, maar dat het op het huidige niveau blijft.

Zoals zovele verenigingen heeft ook SO Soest problemen om voldoende gemotiveerde vrijwilligers te vinden om de vereniging goed te laten draaien.

Ik wil dan ook de ouders oproepen om te kijken of er tijd over is in hun agenda’s, als dat zo is dan wil ik hen uitdagen er over na te denken om een van de jeugdteams onder hun hoede te nemen, het zei als trainer of als coach.

Het werken met jeugd is een uitdaging en tegelijkertijd geeft het veel plezier.

Martin Loos

Delen op sociale media

FacebookLinkedInPinterestE-mail