Emoties, liefde, dankbaarheid...een waardig afscheid

Woensdag 29 juli 2020

Een dag vol met emoties, mooie herinneringen en vooral heel veel kameraadschap en onvoorwaardelijke liefde. Veel mensen hebben dinsdagmiddag afscheid genomen van Paul Smit. Een kleine duizend mensen doen dat op ons eigen sportcomplex en daarnaast zijn er zevenhonderd mensen via de livestream op digitale wijze getuige van een indrukwekkende afscheidsceremonie.

Wat wij als SO Soest bij leven van Paul al vermoedden, wordt op deze dinsdag bewaarheid. Paul is geliefd bij iedereen in Soest. Het ongeloof, verdriet en de sprakeloze onmacht worden tijdens de gedenkwaardige herdenking op ons hoofdveld omgezet in kracht, troost en verbondenheid.

Honderden mensen fietsen en wandelen richting het sportpark van SO Soest. Uit de luidsprekers klinkt prachtige muziek. De zon wint het van de bewolking, een flinke bries zorgt voor verkoeling. Verkeersregelaars zorgen ervoor dat de toestroom aan mensen goed georganiseerd haar weg vindt.

Op het hoofdveld een podium met veel prachtige bloemen, op veld 3 honderden pionnen met daarnaast een flesje water, allemaal voor al die mensen die zo corona-proof afscheid kunnen nemen van Paul Smit.

Regen van tranen
Paul wordt door zijn familie en vrienden naar het podium gebracht waar blauwwitte ballen twee harten vormen. Ze staan symbool voor de wederzijdse liefde die Paul voor zijn gezin en zijn club heeft.  ‘Have you ever seen the rain?’ De klassieker van Creedence Clearwater Revival ontroert zoals nooit eerder. De muziek is toepasselijk. Een regen van tranen om Paul Smit. De man die liever een bezem pakte dan een microfoon, zichzelf wegcijferde voor zijn club, maar daarom juist zo bekend en zo geliefd was.

De stilte bij aanvang wordt alleen onderbroken door een schril krijsende roofvogel en de boemeltrein Utrecht-Soest-Zuid. ,,Er is een Soester gestorven, maar niet zomaar een Soester. Het is Paul Smit. Het is o zo vertrouwd als die naam hier klinkt. Hier tussen deze velden van SO Soest waarmee zijn leven zo intens verbonden was.” Fred Heidinga opent met deze woorden de ceremonie.

Clublied
Voorzitter Ries de Jong spreekt in een emotionele speech over zijn vriend, tevens club-, bestuurs- en elftalgenoot. ,,Iedereen voelt wel iets van het verdriet van Carla en haar gezin, want iedereen had wel iets met Paul. Hij was een beetje van ons allemaal.” Terwijl hij dit zegt brengt een windvlaag een van de ballen in beweging, het speeltuig rolt naar Carla. Ries eindigt zijn speech: ,,Ik wil afsluiten met enkele woorden uit ons clublied dat ons vandaag allemaal verbindt:"

Het is niet alleen het voetbal,
maar ook de club die daar bij hoort,

De kleuren blauw en wit,

Dat is het wat bij je scoort.

Samen zijn we sterk!

Als eerbetoon wordt een minuut lang geapplaudiseerd.

Vuile handen
Barend de Zoete, vicevoorzitter onder Paul spreekt met respect en humor over de gezamenlijke jaren in het bestuur en in de sponsorcommissie. ,,Hij was verantwoordelijk van idee tot en met uitvoering. Hij nam een groot deel van de uitvoering voor zijn rekening. Hij was niet bang om vuile handen te maken. Hij leidde de club zoals dat past voor een vereniging. Veel activiteiten voor iedereen. Paul was een mensenman. Hij sprak je op een bepaalde manier aan.”

Havenlicht
Haborlight is een nummer van Windjammer. Het nummer is veel te mooi om zo in de vergetelheid te raken. Na deze dinsdag komt daar verandering in. Fred Heidinga zegt: ,,Het is een intens nummer. Het havenlicht dat de weg wijst naar een donkere nacht.”

Het lied vult de ruimte, inderdaad intens, emotioneel en hartverscheurend mooi.

You reflected my way back home many times before
You're the only one who knows what I am living for
Help me through the night, shine on, don't let me down

Dirk Druk
René Musolf, penningmeester onder Paul is oprecht in zijn opening: ,,Paul! Wat doe je ons aan! Wat heb je ons enorm laten schrikken. Je zou eens moeten zien wat je hebt losgemaakt. We zijn allemaal verbijsterd.”

Over zijn bestuurstijd: ,,Als Paul er was, dan was het niet saai. Hij zag ook beren, was kritisch, maar kwam ook met oplossingen. Hij vroeg mij om penningmeester te worden terwijl Soest net naar de hoofdklasse was gepromoveerd. Natuurlijk zei ik ja.”

René voegt het woord tot zijn vriend: ,,We speelden samen, je was de logische aanvoerder, een echte rechtsback. Je tegenstander had een vervelende dag. Even een blok en dan een lange peer en dan konden wij scoren. Je verslagen in de Spetter onder de naam Dirk Druk. Een paginavol verslag van het hele weekend. Een dagboek van het team. Doordrenkt met humor.”

Groot hart
De afsluitende speech van Carla en de kinderen is vol met emotie. Dochter Mariella: ,,Mijn vader is niet gestorven aan koppigheid, hij is gestorven aan een groot hart.”

,,Het is hartverwarmend om te zien dat mijn vader zoveel mensen heeft bereikt in zijn leven”, zegt zoon Laurens. ,,Bedankt voor wat je gaf. O wat hebben we genoten! Je agenda eindelijk leeg nu, niks voor pa! Je was een man die verenigde.”

Carla: ,,Ik spreek ook namens Paul. Tot een ieder: Paul is trots en dankbaar dat hij een verbinding en schakel is geweest tussen al deze mensen. Bedankt allemaal!”

Erehaag
Alle aanwezigen vormen een erehaag vanaf de ingang van het hoofdveld, over parkeerplaats, langs de Bosstraat tot aan de kruising met de Den Blieklaan. Fakkels met blauwe rook geven de rouwstoet, op weg naar het crematorium, een passend decor in clubkleuren.

Er is een Soester gestorven. Niet zomaar een Soester. Paul Smit heeft een afscheid gekregen dat hij verdient. Een afscheid met de allure van een staatsbegrafenis.

Peter Beijer

Delen op sociale media

FacebookTweetLinkedInPinterestE-mail