Een man weet pas wat hij mist...

Dinsdag 29 december 2020

Na zesentwintig jaar geen wedstrijd op Nieuwjaarsdag. Ik ben licht autistisch maar deze afgelasting komt extra hard aan; wat doet een normaal mens op zo’n dag ?

Zesentwintig jaar, gelijk velen van u, op 1 januari tot eigen verrassing wakker worden (“zo dat heb ik dus overleefd“), wassen, poetsen, scheren, camoufleren. Daarna een poging naast koffie vast voedsel naar binnen te krijgen en als een berg opkijken naar hetgeen er de rest van de dag moet/gaat gebeuren.

Zesentwintig keer op weg gaan naar Bosstraat Oost, aan mijn vrouw vragen om maar het stuur ter hand te nemen; een blaastest zou waarschijnlijk nog een noodsignaal geven.

In de kantine worden alle vrouwen onderworpen aan alle Nieuwjaars-kussen; ben een voorstander van inclusiviteit maar laten we dat kussen maar laten zoals het is.

Het koffiedrinken is al 26 x bruut onderbroken door een schreeuw dat ‘we’ ons moeten gaan aankleden; zuchtend en steunend naar beneden. Gezien het postuur van enkele spelers en de aanwezige kleding tot maar maat L, is dat nog een héle uitdaging.

Op het veld iets van warmlopen, een schoolvoorbeeld voor het opgestarte ‘walking Footbal’, dus dát tempo. In de daaropvolgende wedstrijd gaat het tempo niet omhoog. Deze match wordt pas gestart na het nemen van elftalfoto’s; gezien het aangezicht daarvan blijft het een wonder dat dat nooit is geweigerd door Facebook en Twitter.

In de rust staat Anke Rauch en wisselende kompanen al zesentwintig jaar koffie mét …. uit te delen.

Uit eigen ervaring weet ik dat whisky direct de weg vindt naar de benen. De tactische aanwijzing van ‘haal het tempo er uit en speel de wedstrijd uit‘, is een overbodige; doen we toch wel.

Al zesentwintig jaar wint het bestuursteam; of althans het team waarbij ik ben ingedeeld. Dit is controleerbaar op de site!

Op weg naar de kleedkamer worden alle acties besproken; aangekomen in de kleedkamer staat al zesentwintig jaar dat gerstenat weer uitdagend op de tafel; ondanks het ochtendgebeuren en de wedstrijd wordt de uitdaging aangegaan en belanden we weer in de gemoedstoestand van Oudjaarsdag. Dit alles wordt al 26 x afgesloten met de Nieuwjaarsreceptie en een hapje.

Onze voorzitter Ries wil deze naar een andere dag, maar twee van dergelijke evenementen gaat m.i. een beetje ver.

Dit jaar dus ‘juist niet’, er van uitgaande dat ‘nieuwjaarwedstrijd‘ vrouwelijk is ( je zegt -die- en niet der’) past het liedje onder de sfeerweergave perfect; … een man weet past wat hij mist, als zij er niet is.

Namens de organisatie en in afwachting van 01 januari ergens in 2021

Leo Rauch