De grote verbouwing deel 11

Maandag 14 juni 2021

Meten is weten...

Deze week, alweer de elfde in het proces van ‘de grote verbouwing’, stond in het teken van ‘meten is weten’. Zaterdag was de dag voor de specialisten; enkele andere hondstrouwe vrijwilligers hadden een weekeinde vrij gekregen/genomen om ook een rustig een biertje te drinken … een weekeind lang.

Hendry, wel aanwezig, zat met de tong uit zijn mond stekkerdozen te monteren; was jaloers geworden op de draadjestrekkers die vorige week uitbundig werden gecomplimenteerd. Sanne en Natasja maakten, ook met gebruik van het grote materiaal, de bar af.

Ian Verwoerd en Robbert van de Pol waren bezig met het betere meetwerk. Met uiterste precisie werden de horizontale platen gemonteerd; passend in alle hoeken en gaten en 100 % waterpas.

Hiervoor waren vier grote platen aangeschaft van 2.80 bij 2.80 meter; dus 7,8 m2. Het is maar goed dat ze maandag niet op SO Soest waren, want met het plaatsen van de lekbakken, tappunten ed. werd meer dan de helft weer weggezaagd door Heineken-bouwvakkers.

Deze Heineken-bouwvakkers moeten ons weer écht gelukkig maken want met de aanleg van de python (niet te verwarren met zaken van Easy Toys) moet de aanvoer van bier naar de kantine weer mogelijk worden gemaakt. Ook dat was een hele klus met veel meetwerk.

Dat ‘meetwerk’ was aan het begin van de week al een aandachtspunt. Een wagen van Veleka (bedrijf van Marien Koene) werd mét chauffeur op pad gestuurd om de eerder genoemde platen op te halen.

Aanvankelijk was het ophaaladres Capelle in België, daarna bleek het Zeeland te zijn; O, nee, toen weer Capelle aan den IJssel. De chauffeur had het meetwerk verricht, de platen zouden passen, mits ze schuin in de auto werden gezet. Om een lang verhaal kort te maken; laadhoogte is iets anders dan deurhoogte!!

Dus terug naar Amsterdam voor een andere, grotere auto. De chauffeur genoot langs de weg, zijn werk was zijn hobby, hij kende de weg, kende de omgeving. Koeien in het weiland zwaaiden door herkenning terug. De bijrijder was minder gelukkig.

Eind goed, al goed Ian en Robbert konden, zoals gezegd, mede door onontbeerlijke hulp van Harold van Breukelen van Oostergracht Meubelwerk op Maat die te hulp was geschoten.

Nog ‘even’ de bar, de verlichting, de gordijnen, de bouw van de ‘nissen’ en de schoonmaak en dan kan Michiel Heijmans het sein ‘brand meester’ geven. De vrijwilligers die het werk hebben verricht zullen als eersten mogen proeven, enkelen zijn zoals al geschreven, afgelopen weekeinde aan het voor oefenen geweest.

Namens de zaag-, schroef-, en schildercommissie

Leo Rauch