Vervolg Historie

Schoolmeesters en de omni-vereniging

De komst van “schoolmeester” Herman Ankoné als voorzitter bracht voor BDC een aardige ommezwaai. Het was Ankoné die de leden als het ware voor de keus stelde. Verder gaan als gezelligheidsvereniging of toch maar proberen met jeugd en senioren een aanvaardbaar niveau te halen. De leden kozen voor het laatste. In die tijd waren er meer onderwijzers in het kader te bespeuren. Evert Hilhorst was namelijk secretaris en welke oude getrouwe zal zich meester Piet Jansen niet herinneren. De eigenzinnige voorzitter van het jeugdvoetbal, die vooral het sociale aspect van de vereniging erg belangrijk vond. Logisch dat hij nogal eens botste met het bestuur dat de vereniging in de vaart der volkeren wilde laten opstomen. Hij heeft, principieel als hij was, zelfs zijn functie als voorzitter van de jeugdafdeling ter beschikking gesteld. Jansen was het er niet mee eens dat getalenteerde junioren met het eerste elftal mee moesten gaan. Piet Jansen was ook de man achter de “Tam-Tam”. Het blad voor de jeugdleden van BDC. Via de katholieke scholen liet hij zijn blaadje verspreiden. In dit blad waren elke week de elftalopstellingen en verslagen van de wedstrijden te vinden.

Zoals gezegd; het bestuur onder leiding van Herman Ankoné koos voor een organisatie waarin prestaties hand in hand moesten gaan met gezelligheid. BDC zou ook een omni-vereniging moeten worden. Een vereniging waarin men meer sporten kan bedrijven. Zwemmen, atletiek, handbal en voetbal. Een naamwijziging van de vereniging was een eerste vereiste. In 1970 werd een tumultueuze ledenvergadering gehouden. Ras BDC-ers konden niet verkroppen dat de naam van hun club teloor zou gaan. Het gebeurde toch. Sportorganisatie “SOEST” werd de nieuwe naam. Een sportorganisatie waarin men meer sporten kan beoefenen. De naamwijziging hebben enkele leden niet kunnen verkroppen. Zij hebben de club de rug toegekeerd om er nooit meer terug te komen.

Van de omni-vereniging kwam in de praktijk weinig terecht. De handbaltak was al voor de naamwijziging zelfstandig verder gegaan. Handbalclub BDC uit Soest heeft dus de voormalige naam van een voetbalclub. SO Soest kende alleen een voetbaltak en een atletiektak. Beide delen van de vereniging kende een afzonderlijk bestuur. De atletiekvereniging heeft tot 1983 bij SO Soest “gehoord” om daarna zelfstandig verder te gaan als A.V. Pijnenburg.

Successen

SO Soest, een nieuwe naam die de lading, alleen in de oorspronkelijke bedoeling gedekt heeft. Toch is er nooit iemand geweest die de euvele moed had om weer een naamwijziging voor te stellen. Intussen ging het goed met de club. Er kon een hele “dure” trainer aangetrokken worden. Militair Jan Zwartkruis, een man met de hoogste diploma’s ging zich intensief bemoeien met de selectie. Met succes. Na 24 jaar promoveerde SO Soest weer naar de KNVB. In een spannende wedstrijd won SO Soest thuis met 1-0 van KVVA. Wim van Roomen zorgde met een knallende kopstoot voor de overwinning. Paul en Dick Dorrestein, Geert Oudenaller, Ernst Brandes, keeper Epi Kamphorst, John Westerveld, Harry Baardman en Robert Westbroek speelden o.a. ook in dit klasse-elftal.

De rest van de vereniging draaide in die jaren op volle toeren. Theo “Malatrasi” Westerveld zorgde als opvolger van Piet Jansen voor een andere wind door de jeugdafdeling. De befaamde jeugdtoernooien tijdens de mei-maand deden hun intrede. Beroemde clubs als Ajax, Volendam en Feyenoord bezochten met hun jeugdteams de velden aan de Bosstraat-Oost. De A-junioren zorgden onder leiding van de streng gedisciplineerde Ernst Brandes voor menig succes. Op zondag hadden inmiddels al 10 seniorenelftallen veel plezier op en om de velden. De omzet in de kantine werd niet alleen door al deze elftallen (en hun aanhang natuurlijk) in positieve zin bevorderd, maar ook door de ijzersterke bezetting die men in de loop der jaren “achter” de bar heeft gehad. De echtparen Wagner, van Keulen, Boerkoel en een hele lange tijd Vugts zorgden voor een zekere inkomensfactor voor de penningmeester.

In 1978 werd het 2e kampioen en promoveerde daardoor ook naar de 4e klasse. Herman Ankoné nam afscheid als voorzitter. Hij werd opgevolgd door zakenman Cees Boerkoel. Een rechtlijnige voorzitter die in die periode een hecht trouw bestuur om hem heen wist te verzamelen. Ben Rademaker, Cees Verkerk, Bep Hom, Bas en Wim Bakker, Piet Bakkum en Anton Snijders zijn zomaar wat bekende namen van dit “zwaarlijvige” bestuur.

Jan van Renswouw was de opvolger van Jan Zwartkruis. De jonge Utrechter had betaald voetbal gespeeld en was gecharmeerd van het trainersvak. Het bestuur zag het wel zitten in dit blufferige mannetje, dat door zijn aanpak een goede, gezellige sfeer, maar ook resultaten wist te creëren. Het hoogtepunt volgde in 1981. Na een zenuwslopende competitie waarin Baarn en SO Soest elkaar haast wekelijks afwisselden als lijstaanvoerder promoveerde SO Soest naar de derde klasse na een 0-0 gelijkspel in en tegen Baarn. Vergeten was, na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Stevens uit Hoogland, de open kans van Martin Langbroek. Nu nog zal de militair wakker worden van de bal die hij 50 centimeter voor het open doel achterloos naast schoof. Langbroek deed mee met de vreugdedans op het vijandelijke veld van Baarn. Cees Boerkoel nam Jan van Renswouw op de schouders zoals Butzelaar dat ooit deed met Henk van de Lugt. De rit op de boerenkar van John Dorrestein en uiteindelijk het vreugdevolle onthaal op de Bosstraat. SO Soest naar de derde klasse en dat mocht iedereen weten!

In die jaren werd de administratieve rompslomp voor het bestuur zo’n grote belasting dat men een betaalde kracht in dienst nam om de administratie en aanverwante zaken te stroomlijnen. Corry van Veenendaal, de echtgenote van jeugdbestuurslid Joop van Veenendaal nam deze taak op haar. Zij zou in latere jaren opgevolgd worden door Maria Schokker en deze werd vervolgens weer opgevolgd door Ingrid van Amerom-Scheffer. Jozefien Hooft-Janmaat (zelf oud-speelster van Dames 1) was vervolgens 5 jaar lang de administratieve kracht van SO Soest. Momenteel wordt de taak van administratrice vervuld door Annette van de Kraats. Een unieke organisatie-structuur in de vereniging stond vast.

Drukke jeugdactiviteiten

Joop van Veenendaal nam de jeugdvoorzittershamer over van Jos van Let. Onder Van Veenendaal namen de jeugdactiviteiten toe. Zaalvoetbal, filmmiddagen, boslopen, speurtochten. Van alles werd er georganiseerd om de jeugd van SO Soest van de straat te houden. De organisatie rondom deze activiteiten besteedde Joop uit aan de Jeugdactiviteitencommissie waaraan Emmy Pashley, Lyda Plagge, Synja Tuinman, Wim Jansen en Jan Danvers hun aandacht gingen geven. Zij gingen zich druk maken om de activiteiten buiten het voetbal om.

Damesvoetbal

Ook de dames gingen zich roeren. In de jaren zeventig heeft men al enkele jaren damesvoetbal gespeeld, maar begin jaren tachtig komt het echt van de grond én hoe! Met de oprichting van een dames-juniorenafdeling in 1985 was de damesafdeling compleet en niet meer weg te denken bij SO Soest. Pioniers van het dames-voetbal waren Jos van Let en Wim Dijkman. Zij kregen later bijval van ondermeer Wim de Beer, Hans Zeggelaar, Wout Posthuma, Rob Veenvliet en Willem Oosterhof. De heren organiseerden zoveel voor de dames dat de meiden het zichtbaar naar hun zin kregen bij SO Soest. De sfeer werd er aanmerkelijk (nog) beter door en nog een positief punt: men keek niet meer zo lacherig tegen het damesvoetbal aan! Zeker niet toen de dames kampioenschappen wisten binnen te slepen en zij van langs de lijn door mannen hartstochtelijk werden aangemoedigd.

Herman Ankoné nam de voorzittershamer in 1984 weer over van Cees Boerkoel. Boerkoel werd benoemd tot ere-voorzitter. Te veel wrijvingen met z’n bestuursleden zorgden voor een korte, doch actieve periode van Ankoné als voorzitter. In 1986 nam hij, vlak voor het 60-jarig jubileum, afscheid. Theo Surstedt werd zijn opvolger.

In 1985 werd de B-1 kampioen én landskampioen van de NKS (de katholiek sportfederatie). In deze B-1 veel talentvolle spelers, zoals Robert Roest, Jeroen van Veenendaal, Peter Wolfsen en Raymond Brandes. Sfeertrainer Bren Bijlard flikte het kunstje met deze goede groep.
In 1987 werd dit elftal als A-1 kampioen van hun afdeling en promoveerde vervolgens naar de landelijke jeugdcompetitie. Trainer Paul Muller wist het hele seizoen bijna dezelfde basisopstelling neer te zetten, wat een eerste verklaring is voor het succes. Voeg daarbij de ongekende individuele kwaliteiten van de spelers van deze groep en de verklaring voor de victorie is compleet.

In datzelfde jaar werd ook een begin gemaakt met de voetbalkampen die tot ver in de omtrek befaamd zullen worden. Ernst Brandes introduceerde dit nieuwtje voor SO Soest. Toentertijd niet in de opzet zoals we die nu kennen, maar op een wat serieuzere manier. Overnachten in de jeugdherberg én het kamp was alleen toegankelijk voor de talentvolle spelers uit de omtrek. In 1987 werd de organisatie van het kamp overgenomen door SO Soest zelf. Jeugdvoorzitter Ad Aarts organiseerde samen met z’n jeugdbestuur en de eerder genoemde Bren Bijlard het derde voetbalkamp. Overnachten in tenten, eten in de kantine èn; ieder jeugdlid van SO Soest kan meedoen. Plezier stond en staat nog steeds voorop. Veel senioren van nu denken nog met plezier terug aan die voetbalkampen.

In 1986 kreeg SO Soest, na 14 jaar touwtrekken met de gemeente, eindelijk de twee extra velden. De velden 3 en 4 werden een kwart slag gedraaid en achter die velden verrezen de velden 5 en 6. Opmerkelijk was echter dat sinds de aanvraag voor de extra velden werd ingediend SO Soest niet echt groter was geworden. De extra velden werden in die jaren dan ook als extra luxe gezien. Toch bleek in de loop der jaren dat de extra velden zeker geen overbodige luxe waren.

Nog een extraatje waren de lichtmasten die rondom het hoofdveld werden neergezet. In 1990 verscheen er zelfs een fonkelnieuwe tribune. Een langgekoesterde wens van veel koukleumende supporters was eindelijk in vervulling gegaan. Dankzij de inspanningen van de “Vrienden van SO Soest” waarin de trouwe supporters Arnold Hilhorst en Willem Schut zitting hebben werd  de tribune neergezet. Veel vrijwilligerswerk onder deskundige leiding van Jan Bodewes zorgde voor een plaatje van een bouwwerk. Het hoofdveld is helemaal “af”  nadat in 1993 de staantribune van het opgeheven “Soesterberg” aan de andere kant van het veld verscheen.

Tweede klasse

Het eerste elftal speelde eind jaren tachtig een anoniem rol in de derde klasse. Ernst Brandes had niet voor de successen kunnen zorgen die hij bij de jeugd wel kon bewerkstelligen. Zijn opvolger Wim Gelhard uit Tiel zorgde in 1990 voor een klein succes door met zijn team een beslissingswedstrijd voor promotie naar de tweede klasse af te dwingen. De wedstrijd tegen Argon, gespeeld op het fraaie en drukbevolkte complex van Elinkwijk in Utrecht, werd een 3-3 gelijkspel. Martijn de Jonge, Dennis van Asch en Peter Hilhorst scoorden de doelpunten. In de zenuwslopende penaltyserie misten Wim Gouw en Paul Hilhorst hun elfmetertrap waardoor promotie nipt gemist werd.

Na Gelhard kwam er een nieuwe trainer. Eéntje van het niveau Zwartkruis. De Utrechter Jan Stroomberg was eigenlijk een te goede trainer voor de derde-klasser SO Soest. Met zijn oefenstof, tactische babbel en haast militair precieze voorbereiding kon een kampioenschap in de derde klasse haast niet uitblijven. SO Soest speelde in de jaren onder Stroomberg (1990-1993) heel goed voetbal. Was de smaakmaker van de competitie, maar bleef net op het beslissende moment steken. Zoals in de na-competitie wedstrijd tegen APWC. De stugge en agressieve Amersfoorters droogden Soest met 3-1 af. Stroomberg koos na drie jaar zonder prijzen eieren voor zijn geld en verkaste naar eerste klasser UVV.

De jacht naar de tweede klasse zou pas in 1994 succesvol afgerond worden. Met een goed ingespeeld elftal, wist trainer Dick Schinkel uit Amsterdam een constant seizoen af te ronden in Badhoevedorp. Door een 3-0 overwinning op Pancratius, doelpunten van Paul van de Grift, René van den Deijssel en Michiel van de Hoeven, promoveerde SO Soest na 13 jaar eindelijk naar de tweede klasse.

Een jaar daarna lijkt de hoofdmacht in één keer door te stomen naar de eerste klasse. In een beslissingswedstrijd tegen ZAP op het neutrale terrein van Hellas in Koog aan de Zaan werd echter een desastreuze 8-1 nederlaag geleden. Peter van den Berg scoorde de ere-treffer.

De jeugdafdeling groeide ondertussen uit zijn voegen. Ad Aarts was inmiddels opgevolgd door Jan Danvers.  Danvers moest alle zeilen bijzetten om de organisatie rondom het jeugdvoetbal optimaal te houden. Veel trainers waren er nodig, nog meer leiders en vervoerders. Op zaterdag waren de reeds eerder genoemde zes velden doorlopend bezet. Zeker gezien de extra nieuwe tak aan de SO Soest-boom; de recreanten. Sinds 1990 spelen dertig- en veertigplussers hun onderling partijtje op de velden van SO Soest.

In de kantine waait ook weer een frisse wind. Na een aantal tegenvallende jaren, het gat dat viel in de bezetting na het wegvallen van de familie Vugts bleek moeilijk te dichten, zorgde Lyda Plagge ervoor dat de penningmeester weer kon lachen als hij de omzetcijfers ziet. Met ondersteuning in diverse jaren van Goof de Groot, Ad en Marijke Oprins, Johan Huiting, Henk van Putten, Ron Vlaswinkel en Harry van Wegen, zorgde deze “moeder-overste” ervoor dat de kantine niet langer een zorgenkindje was.

De druk op de kantine zal dan ook steeds groter worden. Op zondagmiddag puilt de kantine uit en tijdens de mei-toernooien van voorheen Theo Westerveld  en nu Michel Vlaswinkel, vieren vele nationaliteiten “het einde van het seizoen.”

In 1995 werd door de gemeente Soest besloten dat de sport in de gemeente drastisch moet gaan bezuinigen. Het komt er op neer dat SO Soest daar ondermeer de dupe van zal zijn door het inleveren van twee velden. De velden die men in 1986 kreeg zullen nu weer afgestaan moeten worden. Buurman SEC kwam met een alternatief plan. Een fusie; het grote woord is er uit. SEC, VVZ’49 en SO Soest zouden fuseren tot één zondag- en één zaterdagclub. Het plan leidde echter tot grote weerstanden, zeker bij de achterban van SEC, en smoorde in de kiem bij de ledenvergaderingen.

(Het inkrimpen van de diverse complexen, dus ook dat van SO Soest is niet meer tegen te gaan. In 2000 verliest SO Soest zijn extra velden van 1986 om op die plek in 2001 gezelschap te zullen gaan krijgen van honk- en softbalvereniging de Knickerbockers. Dezelfde vereniging die tot halverwege de jaren tachtig zijn wedstrijden in de zomermaanden op het veld 2 van SO Soest speelde.

In 1997 had Jan Danvers zijn jeugdvoorzittershamer overgedragen aan Anke Rauch-Roeten. Van enthousiaste moeder tot wedstrijdsecretaris E- en F-pupillen heeft zij zich min of meer noodgedwongen moeten ontwikkelen tot een soort van “manager” die het reilen en zeilen van de jeugd moet organiseren. Mondige ouders die ook nog een soort van consumentengedrag ontwikkelen, het maatschappelijk probleem dat steeds minder mensen steeds meer vrijwilligerswerk moeten doen en een toename van het aantal activiteiten zorgen ervoor dat Anke Rauch bijna dagelijks op het complex moet zijn.

Daarbij is Anke Rauch druk met voorbereidingen van van schoolvoetbaltoernooien in de maanden oktober en april. Voor de lagere school leerlingen wordt al sinds 1985 het schoolvoetbaltoernooi gehouden op de velden van So Soest. Sinds 1995 is daar ook nog eens het “Dream Team Toernooi” voor de oudste leerlingen van de basisscholen bijgekomen.

Theo Westerveld is in 1995 gestopt met het organiseren van zijn befaamde thuis-toernooien. Het stokje is overgedragen aan selectie-speler en voormalig jeugdbestuurslid Michel Vlaswinkel. Hij zorgt nu ervoor dat de velden van SO Soest na de reguliere competitie elk weekend in mei bevolkt worden door klasse-voetballertjes uit binnen- en buitenland.

G-Voetbal bij SO Soest

Sinds 1999 was er bij SO Soest een nieuwe tak aan de voetbalboom te bewonderen. Naast damesvoetballers, selectievoetballers, niet-selectievoetballers, jeugdvoetballers en natuurlijk de recreanten is het voor geestelijk gehandicapten mogelijk om bij de blauw-witten te voetballen.

Oud-tegenstander brengt SO Soest naar hoofdklasse

Dick Schinkel is in 1996 vervangen door de Baarnaar Peter Visee. De oud-speler van Baarn (hij speelde in 1981 nog mee in de kampioenswedstrijd tégen SO Soest), sc Amersfoort en SO Soest had er nooit een geheim van gemaakt dat hij voor de blauw-witte club wilde werken. De no-nonsense aanpak van Visee schept duidelijkheid en prestaties. In 1998 speelde SO Soest voor heel veel Soesters (men schatte zo’n 650 mensen) in Amsterdam tegen Neerlandia/SLTO zijn kampioenswedstrijd.

De wedstrijd die amper een wedstrijd was werd met 5-0 gewonnen. André Hufman, Martijn Stalenhoef, Arjan Grapendaal, Jeroen van Veenendaal en Peter Wolfsen maakten de goals. Een blauw-witte feestende menigte nam de spelers op de schouders waarbij vooral topscorer André Hufman gefêteerd wordt.

Een jaar daarna zal dit kunststukje herhaald worden. Peter Visee en zijn mannen gingen het avontuur in de eerste klasse aan met het idee om even rond te kijken. Doordat de concurrentie doorlopend punten morste, zelfs in de allerlaatste minuten van de allerlaatste wedstrijden, werd SO Soest in de allerlaatste minuut van een memorabel seizoen kampioen. Eindelijk ook weer in een thuiswedstrijd, 25 jaar na de frommelgoal van Wim van Roomen tegen KVVA. 

 In de allerlaatste minuut scoorde André Hufman 3-2 tegen het Beverwijkse DEM. Eerder hadden Hilmi Michi en Dennis Heijkamp een 2-0 achterstand geëgaliseerd. De ontlading was nog groter dan het ongeloof van spelers, supporters en begeleiding. SO Soest promoveerde naar de Hoofdklasse van het Amateurvoetbal.          

Een jaar daarna presteerde SO Soest nog beter en weet het zich na een hectische slotfase in de Hoofdklasse te handhaven. Het was goudhaantje André Hufman die op 7 mei 2000 de winnende penalty tegen Hilversum scoorde. Hiermee degradeerde SO Soest niet en weet het zich tijdens het jubileumjaar verzekerd van topvoetbal. Voor Peter Visee was het een mooi afscheid. De meest succesvolle trainer die SO Soest ooit heeft gehad neemt afscheid op het hoogste plan en vertrekt naar Sparta Nijkerk. Later zal de succestrainer Nijkerk verlaten voor de amateurtopper Spakenburg.

Visee werd opgevolgd door Henk van de Pol uit Barneveld. De oud-trainer van Sparta Nijkerk zou zijn debuut maken in de zondagafdeling van de hoofdklasse. Henk van de Pol bleek net zo’n goede trainer als Visee. Na een aarzelend begin zorgde Van de Pol tijdens het jubileumjaar in 2001 voor een ongekende prestatie door met SO Soest op een gedeelde 5e plaats te eindigen in de zondag Hoofdklasse A. Dit resultaat had achteraf gezien ook zijn nadelen. Want in het kielzog van Henk van de Pol (hij vertrok na één jaar naar Lunteren omdat hij toch liever in het zaterdagvoetbal werkzaam wilde zijn) vertrokken veel kwalitatief uitstekende spelers naar goedbetalende zaterdaghoofdklassers.

De opvolger van Henk van de Pol, Montfoorter Ruud Vork kreeg een mindere groep. De samenwerking met Vork was niet succesvol. De trainer kreeg last van een burn-out en moest nog voor de winterstop zijn werkzaamheden bij SO Soest staken. Zijn taak werd overgenomen door Henk van Asch. De clubman, die in 1981 nog kampioen werd met SO Soest, kreeg het team niet meer op de rails qua punten maar voetballend kwamen de blauw-witten nu wat beter voor de dag. De uiteindelijke degradatie naar de eerste klasse is onontkoombaar.

Vanaf het seizoen 2002/2003 is Henk van Asch werkzaam als Technisch Jeugdcoördinator en is Hans de Wit uit de Meern de nieuwe hoofdtrainer.

Trainer Hans de Wit was van plan om SO Soest weer herkenbaar en aanvallend te laten spelen. Het dramatische laatste seizoen in de hoofdklasse moest vergeten worden. Met goede versterkingen als Jordie Brouwer van VVZ'49 en Richard Pietersen van Spakenburg leken de "Blauwe Leeuwen" weer te gaan brullen in de eerste klasse. In de voorbereiding zag het er allemaal nog prima uit. In de competitie liep SO Soest echter tegen een serie ongelukkige nederlagen aan. Het vertrouwen verdween en hoewel SO Soest geen één keer werd weggespeeld stond de teller in maart slechts op 3 punten, zodat een tweede opeenvolgende degradatie een feit was

Clubhuis

Na jaren van vergaderen over locatie, grootte maar vooral financiën kon eindelijk de spade voor het nieuwe clubhuis in de grond geslagen worden. Op maandag 1 september 2002 werd met de bouw van het nieuwe clubhuis van SO Soest begonnen. De bouwer was Bodewes Bouw uit Soest. Een onderdeel van het bouwbedrijf Van de Grift eveneens uit Soest. De bouw vorderde snel en op 1 januari 2003 was het aan voorzitter Paul Smit de eer om de eerste steen te leggen voor het nieuwe onderkomen.

Het nieuwe clubhuis is ruim anderhalf keer zo groot als de oude kantine. De kleedkamers zijn geplaatst in het souterain en op de bovenverdieping heeft men een schitterende "view" over het totale complex. Ondanks de sportieve tegenslagen van met name het eerste elftal, groeit SO Soest met dit pronkstuk.
In 2004 via de na-competitie promotie naar de eerste klasse

Na de degradatie uit de eerste klasse begon SO Soest het seizoen daarop moeizaam in de tweede klasse. Na de winterstop pakte de ploeg van Hans de Wit opeens veel punten en behaalden de blauw-witten de na-competitie. Dat SO Soest over geluk niet te klagen had bleek wel, de club promoveerde op 2e Pinksterdag (31 mei 2004) na een 1-0 overwinning op JOS/Watergraafsmeer naar de 1e klasse. Richard Pietersen scoorde de winnende goal uit een strafschop.

Nieuwe trainer

Wederom een nieuwe trainer. Hans de Wit werd in de zomer van 2004 opgevolgd door Jan Boes uit Almere. De trainer wilde presteren met plezier in de 1e klasse. Het leek te gaan lukken, met een bijna ongewijzigde spelersgroep die het succes in de 2e klasse had gerealiseerd.
Het seizoen 2004/2005 leek het erop dat SO Soest eindelijk eens in de 1e klasse wist te blijven. Na 5 wedstrijden stonden de blauw-witten op een stevige plek in de top. Na de winterstop kwam de klad er echter volledig in. Slechts 3 goals scoorde de ploeg van Jan Boes in de periode maart-mei. Een plek in de na-competitie om degradatie te ontlopen was het gevolg. In de tweekamp tegen Concordia uit Hillegom was SO Soest kansloos. Zodoende zou men weer (voor de 3e keer) zijn opwachting in de 2e klasse maken.

De seizoensstart bij de terugkeer in de 2e klasse was pover te noemen. De visie van Jan Boes enerzijds en de technische commissie anderzijds kwamen niet meer met elkaar overeen. Zodoende besloten beide partijen in november 2005 uit elkaar te gaan. Ook nu was het weer Henk van Asch die een tussentijds opgestapte trainer kwam vervangen. Netzo als in 2001 sprong het clubicoon in. Van Asch tekende echter nu voor een periode van anderhalf jaar. Willem Gouw, ook een gewaardeerd oud eersteelftalspeler werd de nieuwe assistent.

Henk van Asch beleefde een goede periode gedurende de anderhalf jaar dat hij trainer was. In zijn eerste volledige seizoen behaalde de clubman de na-competitie die recht zou kunnen geven op promotie naar de 1e klasse. Helaas sneuvelde SO Soest in de eerste ronde tegen de latere winnaar De Zouaven. <

Na Henk van Asch kwam er een andere oud-gediende voor de groep te staan. Henk van der Pol werd de nieuwe trainer. In het seizoen 2000/2001 was hij al eens succesvol trainer van SO Soest. In zijn eerste seizoen na zijn rentree miste Henk van de Pol een periodetitel op een haar na. De gestaakte wedstrijd tegen Roda'23 gooide roet in het eten. Het tweede seizoen begon teleurstellend, met als dieptepunt een 8-0 nederlaag bij Pancratius. Spijtig genoeg moest Henk van de Pol daarom in november 2008 het veld ruimen. Zijn opvolger werd opnieuw Henk van Asch.

Paul Smit ere-voorzitter

Nadat hij 18 jaar voorzitter was geweest gaf Paul Smit te kennen dat hij zijn functie overdraagt aan Armand Trippaers. Paul Smit is met die 18 jaar de langst zittende voorzitter geweest. Na de Algemene Ledenvergadering van maandag 21 september 2009 werd Paul Smit verkozen tot ere-voorzitter van SO Soest. Daarnaast werd Paul Smit tijdens de aansluitende receptie onderscheiden met de zilveren speld van de KNVB en de erepenning van de gemeente Soest. Armand Trippaers was redelijk onbekend binnen de vereniging. De geboren Belg maakte maatschappelijk carriere bij de SNS Bank (voorheen Bondsspaarbank) en was voorzitter van av Pijnenburg, de nationale bridgebond en de Soester Zakenkring. Het contact met de nieuwe preses was gelegd omdat hij zijn schoon- en kleinzoon bij SO Soest had voetballen. Armand Trippaers is de 19e voorzitter van de vereniging en de 21e in opvolging.

KAMPIOEN VAN DE 3E KLASSE

De hernieuwde kennismaking in de 3e klasse werd voor SO Soest een seizoen met wisselende resultaten. De eerste competitiewedstrijd tegen de aloude rivaal Baarn werd met 3-1 verloren en SO Soest 1, onder leiding van Henk van Asch leek een moeilijk seizoen door te maken. Na de winterstop begon de trein echter te lopen en het vlaggenschip scoorde enorm veel doelpunten. Vooral de productie van de Amersfoortse broers Richard en Marcel Pietersen en SO Soest-routinier Gerdo Kuenen viel op. Het was daarom niet meer dan logisch en ook verdiend dat op zondag 25 april, één wedstrijd voor het einde van de competitie, uitgerekend op het veld van voormalige angstgegner Quick, het kampioenschap werd binnengesleepd. SO Soest won met 5-2 van Quick. Jeroen Dorrestein, Tjeerd vd Schee, Bas Tullemans, Marcel Pietersen en Gerdo Kuenen scoorden de goals.

Kunstgras

In het voorjaar van 2010 ging een langgekoesterde wens in vervulling. De gemeente Soest gaf groen licht en de benodigde financiering voor een kunstgrasveld. Dit nieuwe veld, aangelegd door Oranjewoud kwam in de plaats van het natuurgras op het hoofdveld. De eigen bijdrage (15% van de aanschafprijs) is door de vereniging zelf bekostigd. Deze eigen bijdrage werd gerealiseerd door onder meer een grote loterij. Op nieuwjaarsdag 2011 werd de hoofdprijs (een auto) uitgereikt aan de dochter (Laura) van prijswinnaar Luciano Westerveld. Dankzij het kunstgras kan er ook buiten de competitie en op doordeweekse dagen gebruik gemaakt worden van een speel- c.q. trainingsveld.

So Soest 1 begon in de 2e klasse met een nieuwe trainer. Karel Knaap uit Almere werd de nieuwe oefenmeester. De trainer was geen onbekende in de Soester voetbalwereld. Knaap had in de periode voordat hij bij SO Soest kwam, drie jaar de hoofdmacht van VVZ'49 getraind. In zijn eerste seizoen verdiende de trainer met zijn ploeg een ticket voor de nacompetitie. In het tweeluik tegen De Kennemers uit Beverwijk moest SO Soest na twee wedstrijden zich gewonnen geven zonder te verliezen. Beide wedstrijden eindigden in een gelijkspel, waarna strafschoppen zorgden voor uitschakeling.

In het tweede seizoen van Karel Knaap begon Soest sterk, maar naarmate het seizoen vorderde wisselde de ploeg geode wedstrijden af met hele slechte prestaties. Een goede klassering zit er op het moment van schrijven (april 2012) op dit moment niet in. Karel Knaap vertrekt naar FC Weesp. Hij wordt opgevolgd door Aad van den Berg, afkomstig van Roda'46.

In het eerste seizoen van Aad van den Berg moest de trainer aan de slag met een jonge groep. De verwachtingen waren dan ook naar beneden bijgesteld. Maar een fris en onbevangen spelend SO Soest stal de harten van de voetballiefhebbers en stond halverwege de competitie fier aan kop. De ploeg bleek een te grote krachtsinspanning te hebben geleverd, want na de winterstop werden er te veel wedstrijden verloren. Wat restte was de nacompetitie. Hierin stuntte SO Soest tegen eersteklasser VVIJ. In de heenwedstrijd werd het 4-4 en in de thuiswedstrijd stond SO Soest drie minuten voor het eindsignaal met 4-1 achter. Door een krankzinninge slotfase werd het uiteindelijk 4-4. In de verlenging werd het 5-4 voor SO Soest. Helaas waren ook nu de krachten op. In het vervolg van de nacompetitie waren achtereenvolgens SDO en Foresters te sterk.

In het seizoen 2013/2014 speelde het eerste elftal een stabiel seizoen. De ploeg moest met VVIJ strijden om het kampioenschap. De strijd ging gelijk op. Maar op de laatste speeldag van de competitie werd SO Soest dankzij een 2-2 gelijkspel (doelpunten van Bas Dreef en Kenny Grant) tegen FC Weesp kampioen. Het resultaat betekent promotie naar de eerste klasse. SO Soest is terug op de plek die geambieerd wordt.

De periode in de eerste klasse duurde drie jaar. De eerste twee seizoenen wist Soest zich op de slotdag te handhaven. In het derde seizoen ging het mis. De club degradeerde in de nacompetitie. Verlies tegen LSVV betekende teruggang naar de tweede klasse. Trainer Herman Wallenburg, hij werd in 2015 aangesteld als opvolger van Aad van den Berg, werd tijdens dit seizoen ontslagen. Bas Dreef werd zijn tijdelijke opvolger. In het seizoen 2017/2018 ging de selectie aan de slag onder leiding van voormalig profvoetballer Gerrit Plomp.

Ries de Jong volgt Vinz Janssen op

Ondertussen was er ook een nieuwe voorzitter gekomen. Voorafgaand aan het jubileumjaar werd Ries de Jong de opvolger van Vinz Janssen. Het jubileumjaar werd groots gevierd. In 2017 werd een grote wens van de club vervuld. Het derde veld werd een kunstgrasveld. Hiermee werd de accommodatie nog meer geperfectioneerd.