Johan Staal 50 jaar actief bij SO Soest

Zondag 03 februari 2019

,,Het is nog steeds leuk, maar er is veel veranderd.”

Johan Staal mag gerust een clubicoon genoemd worden. De geboren en getogen Soester en sinds 2016 Lid van Verdienste van onze club, wordt deze maand 58. Vijftig jaar geleden ging hij voetballen bij SO Soest. Behoudens een uitstapje naar Grift Boys, in de jaren tachtig, is hij de club altijd trouw gebleven. Johan is het levende bewijs dat selectievoetballers tot in lengte van jaren, met veel plezier, enthousiasme en gedrevenheid actief kunnen blijven voor een club. We laten de jubilaris graag aan het woord.

,,Toen ik ging voetballen had ik de keuze. Mijn vader Toon voetbalde in het groen bij SEC-zaterdag. Ik koos voor het blauw van mijn oom Evert Westerveld. Een keuze waar ik nooit spijt van heb gehad. Ik zie al die jaren bij SO Soest als één groot hoogtepunt. Maar als ik er dan toch iets uit moet pikken dan is dat het kampioenschap dat we met het eerste elftal in 1981 in Baarn behaalden. Dat was een elftal met jongens die al vanaf de jeugd met elkaar voetbalden. Een team waarmee we ook in de jeugd successen behaalden. Wim Gouw, André van den Dijssel, Robert Westbroek, Arjan Schipperen en mijn neef Gert Westerveld speelden onder meer in dat prachtige elftal.”

Arjan en Robert zijn inmiddels niet meer onder ons. ,,Ja, dat is wel eens confronterend. Je komt toch op een leeftijd dat jongens waar je mee gevoetbald hebt wegvallen. Dan realiseer ik mij wel dat voetbal leuk is, maar gezondheid op nummer 1 komt. In de huidige selectie ondervindt Bram van der Duijs nu naweeën van die hoofdblessure en daardoor moet hij stoppen met voetbal. Ook een voorbeeld waarbij gezondheid boven alles gaat.” 

Hoe kijk je terug op 50 jaar SO Soest? ,,Ik heb allerlei klussen gedaan. Op maandagavond hielp ik mee met het vergaren van het clubblad. Ik heb lijnen getrokken, bardienst gedraaid en bij het voetbalkamp meegeholpen. Ik ben onder Ruud Vork, Henk van Asch, Hans de Wit, Aad van den Berg, Herman Wallenburg en nu onder Gerrit Plomp elftalleider van het eerste geweest. Trainer was ik bij de niet-selectie, het 3^de , het 2^e en de B-1. Als ik zo terugkijk heb ik bijna alleen maar hoogtepunten meegemaakt. Kampioenschappen, promoties en heel veel plezier. Vrijwilligerswerk is dan helemaal geen opgave. Het is juist leuk.”

Toch kreeg je nog wel eens het verwijt dat je te fanatiek was. ,,Dat is ook de basis van mijn enige dieptepunt geweest. Toen ik trainer van de B-1 was werd ik, terwijl het kampioenschap in zicht was, van de groep afgehaald omdat ik te emotioneel en te hard zou zijn.  Ik ben nog steeds van mening dat je een groep 15/16-jarigen gerust hard mag aanpakken. Anders lopen ze over je heen. Tijdens mijn periode als elftalleider onder Aad van den Berg werd mij ook verteld: ,,Jopie doe maar eens rustiger aan!” Dat lukt wel aardig tegenwoordig. Maar er zijn af toe momenten, zoals afgelopen zondag als we dik de boot ingaan, dat ik niet echt vrolijk ben. Dat is toch de aard van het beestje. Daarentegen: met het voetbal dat we nu laten hebben we toch al heel veel punten vergaard. Dat zegt misschien ook iets over het niveau waarop we voetballen.”

In vijftig jaar tijd ben je heel wat mensen tegengekomen. Wie zijn de meest gedenkwaardige?

Trainer – ,,Dat is Jan van Renswouw. De trainer waarmee wij in 1981 kampioen werden. Jan was in staat om tijdens trainingen en wedstrijden boven de groep te staan. Buiten wedstrijden en trainingen stond hij midden in de groep en zorgde hij voor veel sfeer. Er is veel veranderd. Als je nu kijkt mag je op donderdagavond blij zijn als we met 6/7 man in de kantine zitten. Oude Vugts, de kantinebeheerder, sloeg ons vroeger met 20 man om half 1 ’s nachts de kantine uit.”

Voorzitter – ,,Paul Smit is 18 jaar voorzitter geweest en is altijd betrokken bij de club. Ook nu nog. Als je zo lang voorzitter bent dan geeft dat wel aan dat hij in zijn rol goede dingen deed.”

Clubmens – ,,Nico Gros was zo betrokken en had echt heel veel liefde voor de club. Aan de bar kon hij de mooiste verhalen over zijn avonturen op het veld vertellen. Hij was bovendien een maatje van mijn oom Evert Westerveld. Nico was een karakteristiek persoon en kind aan huis bij de club.”

Scheidsrechter – ,,Dan kies ik voor een verenigingsscheidsrechter en dat is Harry Wouters. Ik heb  zoveel respect voor dat die man, ook op gevorderde leeftijd, in staat is geweest om wedstrijden in goede banen te leiden. Vergis je niet, die lagere senioren is vaak lastig om in de hand te houden. Harry genoot respect van de thuis- en uitploegen.”

Tegenstander – ,,Robbie Embricqs van SEC is de enige tegenstander die het ooit is gelukt om mij flink voor lul te zetten. In de derby, eind jaren zeventig, wipte hij de bal over zichzelf en over mij heen. Ik kon niets anders doen dan hem neerleggen. Pingel tegen en we verloren daardoor met 1-0. Robbie was een prachtige voetballer.”

Je gaat stoppen als elftalleider. Waarom? ,,We hebben al een kleinkind en een volgende is op komst. Daar wil ik graag tijd aan besteden. Het is mooi geweest nu. Ik vind het nu nog leuk om te doen, maar ik moet stoppen voordat de generatiekloof te groot wordt. Voetballen doe ik op de Eng met de Engetrappers. Dat gaat altijd door en de kantine c.q. caravan staat vol met bier. Natuurlijk zal ik op zondag nog wel eens komen kijken, maar de regelmaat en de verplichting zijn er niet meer. Het spel is nog steeds leuk maar er is zoveel veranderd. Met weemoed denk ik nog eens terug aan de oude tijd.”

Tekst: Peter Beijer

Bij de foto's :

Johan Staal actief als speler van SO Soest 1 tegen het Baarn van Balthuis Burgman en Peter Visee (1979)

Johan Staal wordt gefeliciteerd door zijn neef Gert Westerveld en Peter vd Berg nadat hij is onderscheiden als Lid van Verdienste (2016)

Ook inzetbar als zanger (reünie 2006)

In actie tegen Donar (circa 1979). Op de achtergrond Anton Vugts

Delen op sociale media

FacebookTweetLinkedInPinterestE-mail